بسـ(:ـم الرب
انگار که پلاسکوی ۵۴ ساله تحمل به دوش کشیدن این همه بار روی دوشش را دیگر نداشت، آتش گرفت و آتش انداخت به جان تهران، فرو ریخت و این بارِ روی دوشش را آوار کرد بر روی عدهای قهرمان فداکار بینام و نشان، نه بر روی عدهای با نام و نشان بیخیال و نه روی مردمانی که فیلمهایشان مهمتر از قهرمانهایشان بود!
چهرهی تهران زخمی شد، قلب مردم پر از غم شد، اما خدا صبر دهد قلب خانوادهی آتشنشانان قهرمان و فداکارمان را؛ دوستانشان را که آخرین لحظات را در کنار هم بودند.
۳۰ دی ماه در یادها میماند نه به خاطر فرو ریختن پلاسکوی پیر، بلکه بهخاطر فداکاریهای آتشنشانهای بینام و نشان و بیادعایمان.
روحشون شاد. ولی از این اتفاق ها تا دلتون بخواد تو کشور ما روی میده.
تصادف های هر ساعته و هر روزه هم دست کمی از این حادثه نداره.
تصادف های هر ساعته و هر روزه هم دست کمی از این حادثه نداره.
روحشون شاد...
خدا نگذره از اونایی که داشتن فیلم میکردن...
کاش ساختمون رو سر اونا خراب میشد...
خدا نگذره از اونایی که داشتن فیلم میکردن...
کاش ساختمون رو سر اونا خراب میشد...
بهرتین جمله ممکن ، برای بی فرهنگی و گوسفند بودن مردمانمان ...
پلاسکو فرو ریخت و این بارِ روی دوشش را آوار کرد بر روی عدهای قهرمان فداکار بینام و نشان، نه بر روی عدهای با نام و نشان بیخیال و نه روی مردمانی که فیلمهایشان مهمتر از قهرمانهایشان بود ...
پلاسکو فرو ریخت و این بارِ روی دوشش را آوار کرد بر روی عدهای قهرمان فداکار بینام و نشان، نه بر روی عدهای با نام و نشان بیخیال و نه روی مردمانی که فیلمهایشان مهمتر از قهرمانهایشان بود ...
دیدگاه ها [ ۷ ]